Bu sorunun yanıtlarını derinden düşündüren, Netflix’te yayınlanan Heal (Şifa) belgeselinden bahsetmek istiyorum. Beynimizin potansiyelinin ne kadar sınırsız olduğu şüphesiz ama zaman zaman odaklandığımız konular, günlük rutin işler ve işleyiş bu potansiyelin sadece belli bir kısmını kullanmak yönünde bizi sınırlıyor. Oysa ki yaşamda dengenin ne kadar kıymetli olduğunu hepimiz biliyoruz. Peki tüm bu bilgilere sahip olan insan bedeni nasıl olur da hastalanır? Bu sorunun cevabını düşündüğüm bir dönemde çok sevdiğim bir öğretmenim şunu söylemişti; “Hasta olmak dünyadaki en zor şey. En kolayı ise iyileşmek.” Nasıl olabilirdi bu? İnsan varlığı kendini hasta etmek ister mi diye düşündüm, sonrasında şöyle bir geçmiş yaşamımda hasta olduğum zamanlara döndüm. Ne zaman bir şeyler ifade etmekte zorluk çeksem boğazımın şiştiğini, hayattan keyif almadığımda şeker ve karaciğerimle ilgili problemler yaşadığımı hatırladım. Bilinçli ya da bilinçsiz kendimi hasta etmek için düşünceler üretmiş, üstüne bir de bu düşünceleri varsayımlarla pekiştirmişim. İnsanın muazzam bir potansiyeli olduğunu biliyor ve eklenen her bilgiyle bir kez daha aydınlanıyorum. İnsan her an üretiyor. Ama tüm bunları üretirken ürettiğini içtenlikle farketmek ve niyetin ne olduğuna odaklanıldığında sahip olduğu potansiyel sadece olumlu oluyor.
Her zaman olumlu düşünülür mü, niyetimiz her daim iyi olabilir mi? Yaşamda yaşadıklarımdan öğrendiğim ve öğrenmeye devam ettiğim en güzel bilgi ise koşulsuz iyi olma hali. Her birimiz birbirimize dokunuyor ve aslında bir nebze ayna oluyorsak, nasıl aksi düşünebilinir ki?
Heal (Şifa) belgeseli, akıl-beden ve ruh üçlemesini dengede tutarak, zihnimizin tedavisi imkansız görünen sağlık sorunlarını iyileştirici gücüne bir kez daha güvenmeye ve inanmaya dair katkı dolu bir bakış açısı oldu. Her an değişimin yaşandığı evrenimizde, sağlığın da son derece önemli olduğunu farkettiğimiz bugünlerde bu belgeselin sizlere aslında her insanın sahip olduğu öz kaynakların güzel bir hatırlatıcısı olacağına yürekten inanıyorum.
Keyifli seyirler…
Yazan: Tuğçe Barış
Denge Merkezi Ailesi Üyesi
